Текст бизнес-книги "Επιθυμίες"

Περιεχόμενα

  ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

  ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ

  Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΑΝ ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ

  ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ

  ΠΙΣΤΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ Ή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

  ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

  ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ

  ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

  ΕΙΝΑΙ ΔΙΚEΣ ΜΟΥ Η ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?

  ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ?

  ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ;

  ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ Η ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΒΑΛΛΩ

  ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ

  ΑΠΟΤΥΧΙΑ

  ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ Ή ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣ

  ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ

  ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

  ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ

  ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΕΣ

  Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

  …ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…

  Credits

Το όραμα μου είναι Îνας κόσμος όπου ο κάθε άνθρωπος ζει τη ζωή του ευτυχισμÎνος και γαλήνιος, στον όποιο ο καθÎνας θα μπορεί να πραγματοποιήσει τον ίδιο του τον εαυτό και τα όνειρα του, όπου θα μπορεί να εκφράσει τη μοναδικότητά του και να τη μοιραστεί με την ομορφιά του σύμπαντος.

Η αποστολή μου είναι να πιστÎψουμε και να προσπαθήσουμε.

Μπερναντίνο ΝαρντÎλλα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

‘’ Η θάλασσα γοητεύει, η θάλασσα σκοτώνει, συγκινεί, ξαφνιάζει, διασκεδάζει, κάποιες φορÎς εξαφανίζεται, κάθε τόσο, μεταμορφώνεται σε λίμνη, δημιουργεί καταιγίδες, βουλιάζει πλοία, χαρίζει πλούτη, δε δίνει απαντήσεις, είναι σοφή, είναι γλυκιά, είναι ισχυρή, είναι απρόβλεπτη. Πάνω απ’ όλα όμως, η θάλασσα καλεί.’’

Αλεσάντρο Μπαρίκο

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να καταφÎρει να παρÎχει τα απαραίτητα μÎσα για την ανάπτυξη των κρυμμÎνων ικανοτήτων του κάθε ατόμου.

Ο καθÎνας από εμάς είναι σε θÎση να καταφÎρει οτιδήποτε φιλοδοξεί, να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επιθυμία του, να αποκτήσει ότι Îχουν αποκτήσει και οι άλλοι.

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει άλλους να τα καταφÎρνουν και άλλους να αποτυγχάνουν ;

Γιατί δεν καταφÎρνουμε να αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε ;

Αυτό θα είναι το θÎμα που θα αναλύσουμε σε αυτό το βιβλίο, ποιό είναι δηλαδή εκείνο το σημείο όπου η ίδια μας η συμπεριφορά εμποδίζει τη δική μας πραγματοποίηση και θα μάθουμε με ποιά χρήσιμα μÎσα θα καθοδηγήσουμε και πάλι τη ζωή μας προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε.

Η ύπαρξή μας μπορεί να παρομοιαστεί με Îνα ιστιοφόρο που διασχίζει τους ωκεανούς.

Εμείς είμαστε οι καπετάνιοι αυτού του ιστιοφόρου και πρώτα από όλα, πρÎπει να αποφασίσουμε ποιά κατεύθυνση θα διαλÎξουμε να ακολουθήσουμε.

Ανάλογα με αυτό που επιθυμούμε, μπορεί να Îχουμε αποφασίσει να διασχίσουμε συγκεκριμÎνες θάλασσες, να ανακαλύψουμε καινούργιους τόπους, να κυνηγήσουμε θησαυρούς σε μÎρη απρόσιτα, να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε τα όρια του κόσμου και τα ίδια μας τα όρια, να επισκεφτούμε μÎρη εξωτικά, να διασχίσουμε ολόκληρη την υδρόγειο, όμως αν δεν Îχουμε μια κατεύθυνση, τότε θα πάμε μπροστά χωρίς Îνα στόχο, χωρίς να γνωρίζουμε προς τα πού κατευθυνόμαστε , χωρίς ενθουσιασμό και σκοπό. Αντίθετα, ο στόχος μας χαρίζει συγκινήσεις, φιλοδοξία για να φτάσουμε, ευτυχία για να προσεγγίσουμε το στόχο, χαρά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Είναι θεμελιώδες, να κατανοήσουμε πως είμαστε εμείς που διευθύνουμε το δικό μας ιστιοφόρο, είμαστε εμείς που ζούμε τη δική μας ύπαρξη, συνεπώς είναι αναγκαίο να κατευθύνουμε εμείς οι ίδιοι το ιστιοφόρο μας στην προκαθορισμÎνη κατεύθυνση. Αν επιτρÎψουμε σε άλλους να κατευθύνουν το πλοίο μας δεν θα είμαστε σε θÎση να το διοικίσουμε και δε θα είναι πλÎον εφικτό να φτάσουμε στις ακτÎς που υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας.

Αν επιτρÎψουμε σε κάποιον άλλο να κουμαντάρει, το ιστιοφόρο μας θα διασχίσει θάλασσες που άλλοι αποφάσισαν για εμάς, και εμείς δε θα γνωρίζουμε αν αυτό το ταξίδι θα μας φÎρει χάρα και ευτυχία, ευχαρίστηση και πληρότητα.

Πάνω απ’ όλα, αν δεν κατευθύνουμε εμείς οι ίδιοι το πλοίο, δε θα είμαστε σε θÎση να αλλάξουμε την τροχιά όταν συναντάμε εμπόδια, βράχια ή παγόβουνα που ρισκάρουν να μας βυθίσουν στον ωκεανό, να μας συντρίψουν, να καταστρÎψουν το ιστιοφόρο.

Δε θα μπορÎσουμε να αποφύγουμε τον τυφώνα στον ορίζοντα, αλλά θα καταλήξουμε αμείλικτα και μοιραία, δε θα μπορÎσουμε να σώσουμε τους εαυτούς μας από τις καταιγίδες, αλλά θα είμαστε Îρμαια των γεγονότων, Îρμαια της τύχης που η ίδια η θάλασσα θα θελήσει να μας επιβάλλει.

Oι καταιγίδες θα υπάρχουν ακόμη και αν διοικούμε εμείς οι ίδιοι το ιστιοφόρο. Θα μπορÎσουμε όμως να τις αποφύγουμε ή Îστω να τις αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κατεβάζοντας τα πανιά και ρίχνοντας στη θάλασσα την πλωτή άγκυρα. Έτσι, κάθε καταιγίδα θα μας γεμίζει με εμπειρίες, αν γνωρίζουμε πώς να τις αξιοποιήσουμε, και θα είμαστε πανÎτοιμοι και προετοιμασμÎνοι όταν ο καιρός θα μας ξαφνιάσει και πάλι.

Ούτε οι καταιγίδες, ούτε οι άνεμοι, ούτε οι άσχημες συνθήκες θα καταφÎρουν να εμποδίσουν τον καπετάνιο, αν ο σκοπός του είναι σταθερός, αν ο στόχος που Îχει βάλει Îχει γίνει κομμάτι της καρδιάς του, της ύπαρξής του. Αργά ή γρήγορα θα τον επιτύχει.

Και όταν θα φτάσουμε στο στόχο;

Εννοείται πως η επίτευξη θα είναι πηγή χαράς και ικανοποίησης, όμως κάθε πραγματικός θαλασσόλυκος δεν ικανοποιείται ποτΠαπόλυτα και Îτσι αργά ή γρήγορα, σαλπάρει ξάνα με το ιστιοφόρο του, ψάχνοντας να ανακαλύψει νÎες θάλασσες, νÎους θυσαυρούς, να βγεί σε νÎες ακτÎς.

Αυτή είναι η ύπαρξη μας, Îνα ταξίδι προς τη συνεχή εξερεύνηση του εαυτού μας και αυτού που μπορούμε να καταφÎρουμε. Mια αστείρευτη πηγή ευκαιριών και ανακαλύψεων.

Εμείς, είμαστε οι καπετάνιοι που πλÎουν σ’αυτά τα νερά που αναπαριστούν τον κόσμο, τη ζωή, την ίδια μας την ύπαρξη και την ύπαρξη των άλλων, και το κατάφερνουμε με το δικό μας ιστιοφόρο που αναπαριστά το δικό μας σύνολο, την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι λοιπόν σημαντικό να φροντίσουμε να μην πάρει ποτΠνερά, μιας και αυτό θα είναι πολύ επικίνδυνο όταν θα βρισκόμαστε πλÎον σε ανοιχτή θάλασσα και θα είναι πολύ δύσκολο να βγούμε στη στεριά.

Λείπει όμως ακόμη Îνα μικρό λιθαράκι από την παρομοίωση της ύπαρξής μας, λείπει ο σημαντικός ρόλος του μυαλού, που δεν είναι άλλο από το πλήρωμα.

Εδώ, με τη λÎξη μυαλό, εννοούμε το ασυνείδητο, το εννενήντα τοις εκατό των εγγεφαλικών κυττάρων των οποίων δεν Îχουμε επίγνωση, τις λειτουργίες τις οποίες ασχολούνται με την όλη ύπαρξη μας, από την αίσθηση της επιβίωσης, ως τις λειτουργίες ολόκληρου του σώματος μας και το σύνολο που ονομάζουμε χαρακτήρα. Το σύνολο δηλαδή των εμπειριών μας, πραγματικών (και φανταστικών) που είναι καταγεγραμμÎνες στο εσωτερικό του. Το πλήρωμα Îχει ζωτική σημασία για το ιστιοφόρο, χωρίς αυτό, ο καπετάνιος δε θα τα κατάφερνε πότε.

ΑντιθÎτως, Îχοντας στη διάθεσή του μια γροθιά από εύρωστους και πιστούς άντρες, η πλοήγηση γίνεται πιο εύκολή και πιο εφικτή.

Τι να πούμε όμως αν μÎσα σε αυτό το πλήρωμα ο καθÎνας Îκανε ότι ήθελε; Αν οι υποχρεώσεις του καθενός δεν ήταν ξεκάθαρες; Αν επικρατούσε η αναρχία ή αν ξεσπούσε ανταρσία;

Σ’ αυτό το σημείο το ιστιοφόρο μας θα ήταν και πάλι ακυβÎρνητο και θα κατευθυνόταν καταστροφικά στα κύματα των ωκεανών.

Συνεπώς είναι σημαντικό να Îχουμε στη διάθεσή μας Îνα πλήρωμα που να δουλεύει για τον καπετάνιο, να εκτελεί το καθήκον του και να προετοιμάζεται ώστε να είναι αποδοτικό και ισχυρό, χάρη στη συνεχή δουλειά και εμπειρία.

Θα πρÎπει πάντα να βρίσκεται κάποιος στο τιμόνι, γιατί τα κύματα τείνουν να το βγάζουν διαρκώς από την πορεία του και χρειάζεται συνεχώς κάποιον να τη διατηρεί και να μας δείχνει την πυξίδα, κάτι που φυσικά μπορεί να κάνει ο ίδιος ο καπετάνιος αλλά όχι καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.

Αν Îχουμε εκπαιδεύσει τους άντρες μας σωστά σαν καλοί καπετάνιοι, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, μπορούμε να τους εμπιστευόμαστε, γιατί μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω τους, καθώς γνωρίζουμε πως και εμείς και εκείνοι, Îχουμε κοινό σκοπό και στόχο.

Έχοντας φτάσει λοιπόν σε αυτό το σημείο, ότι και να συμβαίνει στον Îξω κόσμο, εμείς μπορούμε να είμαστε ήσυχοι για τον εσωτερικό, Îχοντας εμπιστοσύνη στην καθοδήγηση και τη βοήθεια του πιστού μας πληρώματος.

Αυτός είναι λοιπόν ο σκοπός αυτού του βιβλίου, να μας κάνει να αναλάβουμε τον προκαθορισμÎνο ρόλο μας, αυτόν του καπετάνιου, του να αγαπάμε και να φροντίζουμε τη λÎμβο μας, να την οδηγήσουμε εκεί που θÎλουμε εμείς και να εκπαιδεύουμε και να ελÎγχουμε το πλήρωμά μας Îως ότου Îχουμε την απαραίτητη υποστήριξη για τη διάσχιση.

Από τη στιγμή που αναλαμβάνουμε την ευθύνη αυτού του ρόλου, τίποτα δε θα μπορÎσει να μας αποτρÎψει να φιλοδοξήσουμε, να αναζητούμε, να επιθυμούμε, να είμαστε εκείνο που επιθυμούμε, είτε ρομαντικοί πειρατÎς, τυχοδιώκτες ή εξερευνητÎς του αγνώστου.

Από τη στιγμή που συνειδητοποιούμε πως το ταξίδι Îχει πια ξεκινήσει, πως δεν είναι ποτΠαργά να πάρουμε στα χÎρια το τιμόνι, θα ξεκινήσει και η πραγματική περιπÎτεια.

Είναι στο χÎρι μας να αποφασίσουμε επιτÎλους να τη ζήσουμε, και μόλις σταθεροποιήσουμε τη διαδρομή, το νήμα του τερματισμού θα είναι εκεί να μας περιμÎνει, και οι τόποι που υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας πως θα επισκεφτούμε δε θα βλÎπουν την ώρα να μας υποδεχτούν.

Και Îτσι, ίσως κάποια μÎρα γίνουμε θρύλοι, και ανÎβουμε και εμείς στον Όλυμπο των μυθικών πλασμάτων, ίσως γίνουμε γνωστοί σαν προάγγελοι, ίσως ανακαλύψουμε νÎες ηπείρους, τις οποίες δεν είχε φανταστεί ποτΠκανείς την ύπαρξή τους.

Καλό ταξίδι καπετάνιε, εύχομαι η τύχη και η θάλασσα να είναι ευνοϊκÎς.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ