Текст бизнес-книги "Παραπεταμένοι: Τα Αίτια"

Автор книги: Jo M. Sekimonyo

Раздел: Экономика, Бизнес-книги

Jo M. Sekimonyo
Παραπεταμένοι: Τα Αίτια

Πνευματικά δικαιώματα © 2014 Jo M. Sekimonyo

‘Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται. Κανένα μέρος αυτής της δημοσίευσης δεν μπορεί να αναπαραχθεί, να διανεμηθεί ή να μεταδοθεί με οποιαδήποτε μορφή ή με οποιονδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της φωτοτυπίας, καταγραφής ή άλλων ηλεκτρονικών ή μηχανικών μεθόδων, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του εκδότη, εκτός από τις περιπτώσεις σύντομων εισαγωγικών σε κριτικές αναθεωρήσεις και σε ορισμένες άλλες μη εμπορικές χρήσεις που επιτρέπονται βάσει του Αμερικανικού Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας του 1976. Για αιτήσεις άδειας, γράψτε ή στείλτε email στον εκδότη, απευθυνόμενοι στον «Προσοχή: Συντονιστής Δικαιωμάτων», στην παρακάτω διεύθυνση:

Email: [email protected]

ή επισκεφτείτε: www.ethosism.com

Venus flytrap Press, LLC

P.O. Box 390780

Cambridge, MA 02139

H Venus Flytrap Press μπορεί να φέρει τον συγγραφέα στη ζωντανή εκδήλωσή σας.

Επιμέλεια: Tara Casimir

Όλες οι παραπομπές παραμένουν πνευματική ιδιοκτησία των αντίστοιχων δημιουργών τους. Η χρήση όλων των αποσπασμάτων πραγματοποιείται υπό την ευθύνη πνευματικών δικαιωμάτων θεμιτής χρήσης.

Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές και ευρετήριο.

1. Εθοσισμός 2. Πολιτική Οικονομία 3. Καπιταλιστική Βαρβαρότητα

4. Θεωρία Αποχής 5. Κοινή Λογική I. Τίτλος

«Αν σκοπεύετε να αποκαλύψετε στους ανθρώπους την αλήθεια, καλύτερα να τους κάνετε να γελάσουν. Διαφορετικά θα σας σκοτώσουν».

– Human

Γράμμα στη Μαμά του Βίνσεντ

«Υπάρχει μια κοινή τάση να αγνοούμε τους φτωχούς ή να αναπτύσσουμε κάποιο εξορθολογισμό για την καλή τύχη του τυχερού».

– Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ

Αγαπητή Μαμά του Βίνσεντ,

Αν αυτό το γράμμα σας ξαφνιάζει, ούτε που φαντάζεστε τη βαθιά εντύπωση που έκανε στη ζωή μας η συνάντησή μας από εκείνη την ημέρα. Το να προσωποποιούμε την παγκόσμια κακουχία έχει κρατήσει τη συζυγό μου και εμένα απ’ το να πλέουμε ξέγνοιαστοι στα πελάγη του αφηρημένου. Ειλικρινά σας συγχαίρω που αναλάβατε όλη την ευθύνη για τις κακές απόφάσεις που πήρατε στη ζωή σας, αλλά θα ήμουν χαζός αν πίστευα πως όλη σας η ζωή ήταν μόνο παραπτώματά και αυτό είναι όλο. Στην πραγματικότητα, από τη γέννησή σας, οι πιθανότητες ήταν ήδη στοιβαγμένες εναντίον σας, γιατί ξέρω πως αυτό το κομμάτι του κόσμου είναι ανελέητο σε ανύπαντρες, αναλφάβητες μητέρες. Ο Βίνσεντ θα μπορούσε εύκολα να ήταν εγώ αν είχε προσγειωθεί στα χέρια της μητέρας μου.

Αγαπητή μου, πίσω από το όμορφο χαμόγελό σας και το χαρούμενο γέλιο, είδα έναν αβάσταχτο πόνο. Η ζωή είναι ακόμα μπροστά σου. Αγαπητή, πίσω από το όμορφο χαμόγελό σας και το χαρούμενο γέλιο, είδα έναν οδυνηρό πόνο. Εξακολουθείτε να έχετε τη ζωή μπροστά σας. Δεν θα έπρεπε να είσαι μια ανώνυμη φιγούρα και να παραιτηθείς από τώρα από τα μεγάλα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου. Από την άλλη, όταν κρατούσα τον Βίνσεντ στην αγκαλιά μου, κάτω από τα βρυχώμενα μάτια της εποπτείας των αρμοδίων που επιβάλλουν το νόμο, για μια στιγμή μοιράστηκα την αγωνία και την απελπισία σας.

Είναι πολύ συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο περιέγραφες τον γιο σου, τον Βίνσεντ, ως τον μόνο λόγο για να ζεις. Οι περισσότεροι από τους νέους της ηλικίας σας χρησιμοποιούν τέτοιες οδυνηρές δηλώσεις για να αναφερθούν στο χαριτωμένο αγόρι ή κορίτσι που έχουν πιστέψει πως είναι το άλλο τους μισό, το ίδιο πρόσωπο που στο τέλος θα παρατήσουν με μια δήθεν αφορμή και ελάχιστες αν όχι καθόλου τύψεις. Ακόμα χειρότερα, είναι αποκρουστικό να ακούς ενήλικες να μειώνουν το νόημα της ζωής στο εφήμερο πέρασμα των συναισθημάτων.

Μας ομολογήσατε ότι, κατά περιόδους, αισθάνεστε απελπισμένη, ένας παρίας που σέρνεται στους δρόμους στη ζωντανή πόλη του Ναϊρόμπι, το οποίο αποφάσισε να ποινικοποιήσει τη φτώχεια. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η μηδενική ανοχή του Ναϊρόμπι στους απόρους έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη υγειονομική ταφή φτωχών σε ολόκληρη την ανατολική περιοχή της Αφρικής, την παραγκούπολη του Κιμπέρα. Ωστόσο, σπάει η καρδιά μου να λέω ότι υπάρχουν και άλλες Κιμπέρες και χειρότερες σ`αυτόν τον ασφυκτικό μπλε πλανήτη, γεγονός που δεν παρηγορεί κανέναν μας. Από τα ταξίδια μου έχω δει αμέτρητες νεαρές μητέρες με τα παιδιά τους να ζητιανεύουν σε ολόκληρη τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και σε κάθε γωνιά της Αιθιοπίας στην Αντίς Αμπέμπα και άντρες με ξεθωριασμένες στολές να ζητούν κέρματα σε κεντρικούς δρόμους στις καταρρέουσες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Βρισκόμουν σε ένα ερευνητικό ταξίδι για την ανάλυση των δυσκολιών που υπέστησαν οι Βραζιλιάνοι που ζούσαν στην Πόλη του Θεού, τους κατοίκους της Cite Jalousie στο Πορτ-ο-Πρενς, στην Αϊτή πριν και μετά τον καταστροφικό σεισμό, τους Ρουμάνους στο Μπλαγκόεβγκραντ της Βουλγαρίας, τους Ρώσσους που είναι συσπειρωμένοι στο γκέτο της πόλης Τβερ, τους πολίτες του Κέιπ Τάουν στην Khayelitsha, στη Νότια Αφρική, και τους φτωχούς στην πόλη Περιτειχισμένη πόλη της Καουλούν, Χονγκ Κονγκ, Κίνα. Έμεινα έκπληκτος από την ανθεκτικότητα των κατοίκων από την εγκληματικότητα και τις πόλεις που πλήττει η φτώχεια όπως το Ντιτρόιτ, τις Η.Π.Α. και το Σαν Σαλβαδόρ, τη πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ. Και είναι λυπηρό να πούμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι ακριβώς όπως εσείς που θα περάσουν όλη τους τη ζωή βιώνοντας τη φτώχεια, την πείνα, την έλλειψη στέγης και την κακοποίηση που πιθανότατα συμβαίνει όταν πέσουν στα χέρια των φορέων επιβολής του νόμου.

Η Τάρα και εγώ γνωρίζουμε καλά ότι τα λίγα χρήματα που σας δώσαμε ισοδυναμούν με πρόχειρα γεύματα και ένα καταφύγιο μόνο για λίγες ημέρες. Μετά απ’ό,τι περάσατε εσείς και ο Βίνσεντ για να επιβιώσετε, επιστρέφετε ξανά στους κεντρικούς δρόμους του Ναϊρόμπι, στο έλεος άλλων συμπονετικών ψυχών. Λυπούμαστε βαθύτατα που δεν μπορούσαμε να σώσουμε εσάς και άλλους από αυτόν τον εφιάλτη.

Αφού πέρασα από εκεί, δίνοντας την ελπίδα μου στους τυφλούς και ασφυξιασμένους από τη δυστυχία ανθρώπους, αναρωτιόμουν επανειλημμένα, τι άλλο μπορώ να κάνω! Έχουν αναφερθεί ιστορίες για την ανισότητα ουκ ολίγες φορές. Παρ 'όλα αυτά, αποφάσισα να στρέψω την προσοχή σε ένα νέο μονοπάτι που θα μπορούσε να δώσει στον Βίνσεντ και άλλα αθώα παιδιά σαν αυτόν την ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή. Το μάντρα μου είναι ότι ο Βίνσεντ δεν θα έπρεπει να έχει μόνο μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, αλλά ένα σπίτι, όχι μόνο νερό αλλά και καθαρά ποτά, όχι μόνο τρόφιμα αλλά υγιεινά γεύματα, όχι μόνο μια αίθουσα αλλά και ποιοτική εκπαίδευση. Και όλοι αυτοί οι παράγοντες θα πρέπει τελικά να τον οδηγήσουν όχι μόνο σε μια δουλειά αλλά τουλάχιστον σε μια καθολική ανταμοιβή για τις δεξιότητες και τις ικανότητές του. Οτιδήποτε λιγότερο θα θεωρείται ως αποτυχία της ανθρωπότητας και συνεχιζόμενη τραγωδία!!!

Με εκτίμηση,

Jo M. Sekimonyo

Οι μιμητές του Μαχαρίσι έχουν καταλάβει τον Καπιταλισμό, τον Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό ως οικονομικά κόλπα. Αυτά τα χυδαία, εξαντλητικά και μελοδραματικά ραντεβουδάκια τοκογλύφων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τροφή για τα κορόιδα. Αυτό το βιβλίο επιστρέφει στην πραγματική ουσία του Καπιταλισμού, του Σοσιαλισμού ή του Κομμουνισμού, ενσωμάτωση ενός κοινωνικού πολιτικού δόγματος εμπορικής ανταλλαγής.

Ευχαριστίες

«Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο, πάρε ένα στυλό και γράψε».

– Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεώτερος.

Με την Τάρα γνωριστήκαμε στην Τάμπα της Φλόριντα. Είχε ξεκινήσει μια σπουδαία καριέρα που απαιτεί πολλές ώρες ορθοστασίας αλλά προέβλεπε την οικονομική ασφάλεια που έχουν ονειρευτεί οι γονείς της, μετανάστες της Αϊτής. Αντίθετα, ήμουν ένας χίπις ιδεολόγος, τον οποίο ο γέρος της βρήκε παράξενο. Με κάποιον τρόπο, κατάφερα να την πείσω να πηδήξει έξω από τη σταθερή και φωτεινή καθημερινότητα της ζωής της για να με ακολουθήσει στη σκοτεινή πλευρά. Τι της καρφώθηκε στο μυαλό και πόνταρε ανάμεσα σε μένα και τις προοπτικές να τελειώσει το σχολείο; Καθώς οι διαβολικοί μου χειρισμοί κέρδιζαν έδαφος, μετακομίσαμε στο βορειοανατολικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Τι ανακούφιση!

Η πρώτη παγωμάρα ανάμεσα μας είχε ένα ενδιαφέρον, το λιγότερο που μπορώ να πω. Ήταν η πρώτη φορά που η Τάρα μού έριξε «βλέμμα ψυχρού δολοφόλου», κρατούσε ένα αιχμηρό μαχαίρι, και έπεσε ενός λεπτού σιγή. Λάβετε υπόψη πως ακόμα και στον ύπνο μου, θα έριχνα μια οργισμένη διαμαρτυρία για το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ του «οι έχοντες πολλά» και το «αυτοί που έχουν καταλάβει» όλη την υφήλιο. Δεν είχα καταλάβει, πως η αγαπημένη μου σύζυγος είχε μπουχτίσει με τα κυρήγματα και τα κλαψουρίσματα μου για την παγκόσμια κοινωνική, εμπορική ανταλλαγή, και την πολιτική δυσφορία, και περισσότερο από τα σχέδιά μου να παρουσιάσω στον κόσμο αυτό που πιστεύω ότι είναι το φάρμακο. Βέβαια, κράτησα άπειρες σημειώσεις σε χαρτιά που κοίτονταν σαν πεσμένα δεντρόφυλλα στο πάτωμα του γραφείου μας, αλλά με σταματούσαν οι λιγοστές δυνάμεις μου και πειθαρχία για να ολοκληρώσω ένα χειρόγραφο. Ένας οικογενειακός φίλος πρότεινε ακόμη να βάλω τις ιδέες μου σε ένα βιβλίο, ώστε να συγκεντρώσω οπαδούς. Να δημιουργήσω μια σέκτα; Τότε μου φαινόταν παράλογο. Όσο και αν με πονάει που το παραδέχομαι, η Τάρα είχε δίκιο. Είχε έρθει η ώρα τα λόγια να γίνουν πράξη, ή στην περίπτωση αυτή, γραφή.

Γιατί δεν έδωσα στο βιβλίο τον τίτλο «Οικονομικός Κώδικας Γίγας;» Λοιπόν, ο Nassau Senior με βίασε να γίνω ο πρώτος που θα γράψει την Οικονομική Αγία Γραφή του διαβόλου. Παραπεταμένοι; Οικονομική Τζιχάντ; Το τεμπέλικο μυαλό σας μπορεί να σπεύσει σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα τώρα. Προμηθευτείτε δραμαμίνες για το ταξίδι. Το βιβλίο αυτό ξεθάβει τις μακροχρόνιες προκλήσεις που οι γενιές αδυσώπητων οικονομολόγων και των θυμάτων τους έχουν καταπιέσει ή στρέψει προς λάθος κατεύθυνση για δύο αιώνες. Δεν είναι ούτε μια λαθραία παρωδία ούτε μια σκληρή επίδειξη ανδρείες, αλλά μια γνήσια και προκλητική ανατομή του κόσμου μας και της οικονομικής πειθαρχίας.

Εκτός από την οργή και την ανησυχία μου, πρέπει να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που έτυχε να καθίσουν δίπλα μου στο λεωφορείο κατά τη διάρκεια των συχνών μου εξαντλητικών μετακινήσεων και με τους οποίους είχα μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες συζητήσεις της ύπαρξής μου. Μεταξύ αυτών, ένας επικεφαλής ενός Πανεπιστημίου που είχε να πει μόνο σκληρά λόγια για τον Μίλτον Φρίντμαν, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών, επειδή προήλθε από μια ταπεινή εβραϊκή οικογένεια που ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη και «μετατράπηκε σε μαλάκα» (τα λόγια του). Στα μυστικά συστατικά της σάλτσας μου, γεύεστε φίλους και εχθρούς, που οδηγήθηκαν από ακόρεστη όρεξη να αποδείξουν τις ιδέες μου παρανοϊκές. Με βοηθήσατε να ενισχύσω τα επιχειρήματά μου και την πεποίθησή μου. Σας αγαπώ, κυρίες και κύριοι.

Πάνω απ 'όλα, είμαι περισσότερο ευγνώμων στη σύζυγό μου, τη συνεργάτη μου στο έγκλημα, για την υπερβολική αλλά αποτελεσματική τακτική της που μου έδωσε τη δυνατότητα να αναλάβω το δύσκολο έργο να γράψω αυτό το βιβλίο.

Η συσχέτιση της ετερόδοξης οικονομίας είναι τώρα πιο απειλούμενη από ποτέ. Ήδη έχουν καταργηθεί ορισμένα ετερόδοξα οικονομικά προγράμματα. Εάν οι θεσμοί που ασπάζονται αυτή τη σχολή οικονομικής σκέψης παραμένουν στην ίδια κατεύθυνση και δεν προσαρμόζουν το στόχο τους από την παραγωγή οικονομολόγων που φιλοδοξούν να γίνουν επιτυχείς θεωρητικοί, στοχαστές, οι οποίοι πρόκειται να γίνουν πραγματικοί ρεαλιστές, λογικοί άνθρωποι, ο ρόλος τους σε αυτήν την παγκόσμια ανταγωνιστική ακαδημία θα καταστεί άνευ αντικειμένου. Το τέλος της ετερόδοξης οικονομίας μπορεί επίσης να είναι το καλύτερο πράγμα για την αναβίωση της θεσμοποίησης ή ακόμα καλύτερα, την υιοθέτηση και τη διάδοση του Εθοσισμού από τα θεσμικά όργανα, ένα πιο διαυγές και ηθικό ρεύμα.

Κοινωνικά

Ενδιάμεσο Πρόγραμμα I

«Ο βαθύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ανεπαρκείς. Ο βαθύτατος φόβος μας είναι ότι είμαστε ισχυροί πέρα από το μέτρο. Είναι το φως μας και όχι το σκοτάδι μας που μας φοβίζει. Αναρρωτιώμαστε, ποιοι είμαστε για να γίνουμε σπουδαίοι, υπέροχοι, ταλαντούχοι, και θαυμάσιοι; Βασικά, ποιοι είστε για να μην είστε; Είστε τέκνα του θεού. H ταπεινοφροσύνη σας δεν εξυπηρετεί τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα φωτισμένο στη συρρίκνωση, έτσι ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μην αισθάνονται ανασφαλείς γύρω σας. Είμαστε γεννημένοι για να φανερώσουμε τη δόξα του Θεού που βρίσκεται μέσα μας. Όχι μόνο σε κάποιους από εμάς, αλλά όλους μας. Και καθώς αφήνουμε το δικό μας φως να λάμψει, υποσυνείδητα δίνουμε στους άλλους την άδεια να κάνουν το ίδιο. Καθώς απελευθερώνονται από τον φόβο μας, η παρουσία μας απελευθερώνει αυτόματα τους άλλους».

Αυτό το εμπνευσμένο απόσπασμα από τη Marianne Williamson είναι από το βιβλίο της «A Return to Love: Reflections on the Principles of a Course in Miracles», εκδόσεις Harper Collins, 1992. Από το κεφάλαιο 7, Ενότητα 3 (σελ. 190-191). Παρόλο που ο Νέλσον Μαντέλα δεν ανέφερε ποτέ αυτό το απόσπασμα στην εναρκτήρια ομιλία του του 1994, για τη γενιά μου, είναι πάντα συνδεδεμένη με τον άνθρωπο. Αν κάτι πρέπει αντικειμενικά να αναφερθεί για τη θητεία του ως Προέδρου της Νότιας Αφρικής, η άνανδρη θεόσταλτη στάση του για τη διάλυση του απαρτχάιντ τον είχε καταστήσει τον άσπρο νοτιοαφρικανό αστικό πρωταθλητή. Και, φυσικά, αν κάποιος απλά προσπαθήσει να τον κοιτάξει μέσα στο πρίσμα ενός ανθρώπου που πέρασε είκοσι επτά χρόνια στη φυλακή χωρίς να ικετεύει τους αφέντες του για χάρη ή να σπάσει το κρανίο ενός άλλου κρατούμενου, στην ουσία, του αξίζει να τον ενθυμούμαστε ως μία από τις μυθικές προσωπικότητες της δύναμης της πεποίθησης, που αποτελεί παράδειγμα της δύναμης του χαρακτήρα που απαιτείται στον αγώνα κατά της κοινωνικής, της εμπορικής ανταλλαγής, και της πολιτικής ανισότητας. Ποιος άλλος τρόπος θα ήταν καλύτερος για να καταρρεύσει στην επόμενη φάση αυτής της αποστολής;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Εισαγωγή

«Η τέχνη είναι μια προσπάθεια ενσωμάτωσης του κακού».

– Σιμόν ντε Μποβουάρ

Δεν ακούω CD. Παίζω παλιές μελωδίες στο βινύλιο. Να εξετάζω δίσκους σε καταστήματα μεταχειρισμένων, αναζητώντας έναν Sam Cooke, έναν Wendo Kolosoy, έναν Thelonious Monk, έναν Eduardo Sanchez de Fuentes, Jimmie Rodgers, Notorious BIG, τον Mikhail Glinka, τον Miriam Makeba, τη Νανά Μούσχουρη, τον Fela Kuti ή τον Claude Debussy ή έναν Σεργκέι Σεργκέγιεβιτς Προκόφιεφ είναι τόσο χαλαρωτικό όσο η γιόγκα. Αγαπώ τις αυθεντικές περουβιανές λαϊκές μουσικές μελωδίες και τα μουσικά όργανα της Μογγολίας πολύ περισσότερο από έναν ποπ καλλιτέχνη της φανκ ή από εκθέσεις για μαυρισμένα κουτάλια που έχουν στραβώσει περίεργα. Οποιαδήποτε μορφή έκφρασης που παύει να είναι μια εμπειρία και γίνεται μορφή τέχνης χάνει την λαμπερή θεότητά της. Στο ίδιο πνεύμα, αυτό το βιβλίο είναι μια εμπειρία, όχι μια καλλιτεχνική ακροβατική άσκηση που προορίζεται για θέαμα για να σας υπενθυμίσει ότι υπάρχει.

Με έχουν αφορίσει από μια μεγάλη λίστα καφετεριών και από μπαράκια φορτώνοντάς μου την κατηγορια ότι είμαι η ενσάρκωση του Ferdinand Lassalle. Το ευρύ κοινό συνδέει εσφαλμένα μαζί μια εξέταση οικονομικού στάτους κβο με την αντι-καπιταλιστική γενναιότητα που βασίζεται σε μια οξεία παράνοια του βιβλίου του Καρλ Μαρξ «Το Κεφάλαιο». Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τον σοσιαλισμό με οποιοδήποτε εποικοδομητικό τρόπο. Εάν δεν με πιστεύετε, προσπαθήστε να γυρίσετε το φως στις πιο άσχημες εκφάνσεις του Καπιταλισμού, και μπαμ, θα εξοριστειτε από την κοινωνία ως Κομμουνιστής. Αν ανοίξετε μια συζήτηση για μια νέα ισχυρή εναλλακτική λύση στην ελεύθερη αγορά θα πάρετε μόνο φοβισμένες ματιές από τις αυτοανακηρυχθείσες μετενσαρκώσεις του Μαρξ. Οι όροι, οι σκέψεις, οι πρόνοιες, οι έννοιες, οι πρακτικές και οι προσωπικότητες έχουν εξουσιαστεί, αφενός μεν, ή έχουν λεοντοποιηθεί από την άλλη, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια στιγμιαία περιφρόνηση για οτιδήποτε λέτε εάν ξεστομίσετε ένα λεξικό από αυτό το λεξιλόγιο.

Τι μπορείτε να πείτε για τις βαρετές κοκορομαχίες μεταξύ των Καπιταλιστικών θεοτήτων της εποχής μας; Θα πρέπει να είστε τόσο αηδιασμένοι όσο είμαι και εγώ από αυτές τις εκδηλώσεις κλόουν που απομακρύνονται από την ουσία των διαλόγων οικονομικών ανισοτήτων. Τα τραγούδια μου μπορούν να μετατραπούν σε τσουνάμι, αλλά υπάρχουν γεγονότα στη ζωή μας, τα οποία, αν και μικρά, αποδεικνύονται πολύ σημαντικά.

Στην αλλαγή πτήσης στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Kenyatta στο Ναϊρόμπι της Κένυας, περιμένοντας την πτήση της επιστροφής για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ερωτήθηκα κάποτε τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Ο άνδρας καθόταν ακριβώς απέναντι μου. Θα κόντευε τα εβδομήντα. Θα μπορούσα να πω από τα χαρακτηριστικά και την προφορά του ότι ήταν από τη Ρουάντα, ένα έθνος για το οποίο οι καταγγελίες των οργανώσεων που εποπτεύουν την κυβέρνηση επεσήμαναν ότι ήταν ο ιθύνων νους της πολιτικής και κοινωνικής φρίκης της πατρίδας μου. Μπορείτε να καταλάβετε την οργή μου αφού ενημερώθηκα σχετικά με το πώς η Ρουάντα παρείχε οικονομική και στρατιωτική στήριξη σε σαδιστικές ομάδες ληστειών και σε αντάλλαγμα η Ρουάντα λεηλατούσε άμεσα τους κονγκολέζικους φυσικούς πόρους και έμμεσα έγινε κόμβος για το εμπόριο ορυκτών11
  Eichstaedt, Peter. Consuming the Congo: War and conflict minerals in the world’s deadliest place. Chicago Review Press, 2011.


[Закрыть].

Την ημέρα εκείνη, ήμουν στοιχειωμένος από μια ερώτηση: πόσα χτυπήματα πρέπει να υπομείνει και πόσες ζωές θα θρηνήσει η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό πριν ο κόσμος πει αρκετά; Με θυμωμένη φωνή, η απάντησή μου στην ερώτησή του ήταν θρασύτατη και ξεκάθαρη: «Θέλω να γίνω ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό». Ενώ προσπαθούσε να κρατήσει τη χαρά του, ρώτησε ποιες θα ήταν οι λύσεις μου για τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

Εξάλλου, η πατρίδα μου έχει περάσει περισσότερο από μισό αιώνα οικονομικού και κοινωνικού χάους. Καταρχάς, εξέφρασα με ειλικρίνεια και χιούμορ τις ιδέες μου. Έβγαλε τα γυαλιά του και μου ζήτησε να του εξηγήσω το σχέδιό μου. Περιττό να πω ότι όσο περισσότερο μιλούσα, όλο και πιο αφελής και χαζός ακουγόμουν. Τελικά, δεν ήμουν σε θέση να διατυπώσω το όραμά μου επειδή ποτέ δεν το είχα σκεφτεί λεπτομερώς. Όλο το εγχείρημα μου δεν μπορούσε να αντέξει τον έλεγχο. Η περιστασιακή συζήτηση μετατράπηκε σε εξευτελιστική και ταπεινωτική εμπειρία.

Αυτό το βιβλίο προέρχεται από τους οικονομικούς κλάδους που κυνηγήθηκαν από δεξιοτέχνες και μαθηματικούς για περισσότερο από δύο αιώνες. Για όλους τους λανθασμένους λόγους, οι οικονομολόγοι έχουν σκορπίσει σε ένα εκατομμύριο μικρά κομμάτια τα Ιερά Δισκοπότηρα της Εργασιακής Θεωρίας της Αξίας και απομάκρυναν τον ανθρωπισμό και τον πραγματικό κόσμο από τα θεωρητικά θεμέλια. Τότε πήραν τον πόνο να μπαλώσουν κάποια κομμάτια ξανά, χρησιμοποιώντας αξιολύπητες υποθέσεις ως τσιρότα.

Υπάρχει κάποια αλήθεια στην κατηγορία του λογοκριμένου Μαρξιστή Fred Moseley ότι το οικονομικό ακαδημαϊκό σύστημα έχει κατασκευαστεί για να ανταμείψει τους λαούς που κολλάνε με τον συντηρητισμό. Αυτός ο καλός άνθρωπος είναι ο Shoichi Yokoi της οικονομίας, στερημένος από φήμη και περιουσία, κρύβεται στις ζούγκλες του Νοτίου Χάντλεϊ στη Μασαχουσέτη. Πιστεύει ακράδαντα ότι οι πρώην σύντροφοί του θα επιστρέψουν μία μέρα γι 'αυτόν και μαζί θα ξεκινήσουν μια τελική επίθεση κατά του Καπιταλισμού. Δυστυχώς, η απλή καταδίκη της ορθοδοξίας για την ανάρμοστη θεωρία τους δεν μπορεί ούτε να αποκαταστήσει το κλασικό όραμα μιας αποτελεσματικής αγοράς ούτε να μας οδηγήσει στην Υποσχεμένη Γη.

Ξεκίνησα αυτό το βιβλίο με μια προσωπική σημείωση, την επιστολή σε μια νεαρή έφηβη μητέρα που ονομάζεται Μαμά του Βίνσεντ. Μια ζητιάνα που συναντήσαμε με τη γυναίκα μου στο κέντρο του Ναϊρόμπι, στην Κένυα. Κάποια στιγμή, έπρεπε να πάρω αγκαλιά τον μικρό Βίνσεντ για να κρατήσω μακριά τους αστυνομικούς. Η τουριστική μου περιωπή στην Κένυα θωράκιζε τον Βίνσεντ και τη μητέρα του από την παρενόχληση της αστυνομίας. Η πόλη του Ναϊρόμπι έχει περάσει ένα διάταγμα που ποινικοποιεί την κακοποίηση, ή όπως θα λέγαμε αλλιώς, τη φτώχεια. Αναρωτήθηκα τότε και ρωτώ πάλι τώρα, «Και τι άλλο μπορούν να κάνουν οι φτωχοί;»

Το πλεόνασμα της κυβέρνησης σπαταλάται στην ελίτ της κυβέρνησης και στους ευνοούμενους προστάτες τους, όχι στη διεξαγωγή ενός πολέμου κατά των ριζικών αιτίων που διαιωνίζουν την ενδημική φτώχεια. Αυτό το μοντέρνο απαρτχάιντ δεν προκαλεί καμία προσοχή, επειδή οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεστές έχουν το ίδιο χρώμα δέρματος. Πολλές άλλες πόλεις ακολουθούν την ίδια παράλογη προσέγγιση και τη βγάζουν καθαρή γιατί δεν βεβηλώνουν τους τάφους των προγόνων τους ή τους ενώνουν εθνοτικές διαμάχες.

Κατά την παιδική μου ηλικία, με ενθουσίαζε η ιδέα ότι οι κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες, καθώς και οι εμπορικές ανταλλαγές υπαγορεύονταν από το νόμο της φύσης. Για να είναι κάποιος υπηρέτης των πλουσίων έπρεπε να είναι φτωχός! Στα μέσα της δεκαετίας του '90, πλούσιοι Κονγκολέζοι αναζητούσαν καταφύγιο στη δύση από τον εμφύλιο πόλεμο. Στέκομαι ως μάρτυρας για το πώς, μέχρι να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια, οι περισσότερες από αυτές τις οικογένειες έχασαν τον συνηθισμένο πολυτελή τρόπο ζωής τους. Αφού έζησαν για σχεδόν δύο δεκαετίες στην εξορία, ακόμη και οι πιο ισχυροί στρατηγοί και ο πρώην Πρόεδρος του στενού κύκλου έπεσαν βαθμιαία στην ασυγκράτητη δυστυχία. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αρκετοί από τους βαρόνους και τους σταυροφόρους του πρώην καθεστώτος σύρθηκαν πίσω στο σπίτι τους και δραστηριοποιούνται έντονα για το νέο σάπιο σύστημα. Ο σοφός φίλος μου από τη Νότια Αφρική ανέφερε έναν νόμο της φύσης για να εξηγήσει αυτόν τον κύκλο: «Μια φορά φίδι, πάντα φίδι!».

Η προσωπική μαρτυρία είναι να δείξουμε την καταδικαστική παγκόσμια αλήθεια ότι οι άνθρωποι, καθώς και τα έθνη, ανησυχούν περισσότερο για τον εαυτό τους μέχρι να αλλάξουν την τύχη τους. Με την κατάρρευση των Ντοτ Κομ εταιρειών το 1995-2000 και η Μεγάλη Ύφεση που ξεκίνησε το 2008, είδαμε ότι πολλοί Αμερικανοί εκτοπίστηκαν από το όνειρο ενός σπιτιού με φράχτη. Οι απλοί βιοπαλαιστές Αμερικανοί, είδαν τις συντάξεις τους να εξαφανίζονται εντελώς από λίγους άπληστους, καταχραστές καπιταλιστές. Στην τελευταία περίπτωση, οι τιμές των κατοικιών μειώθηκαν κατά 31%, περισσότερο από ό,τι στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Η μη γεωργική απασχόληση ήταν υψηλότερη από ό, τι στη Μεγάλη Ύφεση και διήρκησε περισσότερο. Η κινητήρια κίνηση του καπιταλιστή, ο νόμος Gramm-Rudman, όντως επίσπευσε την καταστροφή, επιτρέποντας την πλήρη εμπορική εκμετάλλευση κερδοσκόπων παραγώγων, η οποία ήταν ενυπόθηκα χρεόγραφα που δεν υποστηρίζονταν και ήταν άχρηστα από προεπιλογή.22
  McElvaine, Robert S. The great depression: America, 1929-1941. Broadway Books, 1993.


[Закрыть]

Ένα άλλο καυστικό παράδειγμα είναι η μικρή ομάδα των Ρώσων ολιγαρχών, οι οποίοι από τότε έπεσαν από την εύνοια του Βλαντιμίρ Πούτιν, οι οποίοι δεν μπορούν παρά να κηρύξουν τη δικαιοσύνη και την ισότητα από τη χρυσή τους εξορία στο Λονδίνο. Τι μπορούμε να πούμε σχετικά με τις ευρωπαϊκές χώρες που μας εξαπατούν με χρέος που ξεπερνούσε την αξία τους (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν); Προσθέστε σε αυτήν την εικόνα τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα, τις χώρες του BRIC που πατούν με οδοστρωτήρα την οικονομική τους ανάπτυξη με τον κίνδυνο της Μητέρας Φύσης33
  Borodina, Svetlana, Oleg Shvyrkov, and Jean-Claude Bouis. Investing in BRIC countries: evaluating risk and      governance in Brazil, Russia, India, & China. McGraw Hill, 2010.


[Закрыть]. Μέσα σε αυτή τη σούπα μπήκε και η γενιά του αραβικού Facebook, οι οποίοι δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι με τη μικροσκοπική φετούλα του εθνικού πλούτου τους, ενώ μια μειοψηφία τρελαίνεται με τα υπόλοιπα, και ανακατεύουν τα τραπουλόχαρτα.

Αυτά τα πρόσφατα διογκωμένα ηφαίστεια πρέπει να ξυπνήσουν την αίσθηση ότι πρέπει να επιδιωχθούν προληπτικά μέτρα για να σπάσουν το στάτους κβο. Στον εικοστό πρώτο αιώνα, η ομιλία των νοθρών οικονομολόγων: «Θα είμαστε μια χαρά, όσο παραμένουμε στην τρέχουσα πορεία και να διορθώσουμε λιγάκι τον παλιό τροχό του καπιταλισμού», έχει από καιρό χάσει την ισχύ και τη σημασία της. Είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη να ξεκινήσει μια πολιτιστική επανάσταση και να αναπτυχθεί μια πραγματική εναλλακτική λύση στο επικρατούμενο βίαιο και πρωτόγονο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα εμπορικής ανταλλαγής, που είναι ο Καπιταλισμός.

Ο ισχυρός συνδυασμός στο μυαλό μου ξεχείλησε πέραν από τη συνηθισμένη πρόκληση που αντιμετωπίζει κάθε έθνος σε αυτόν τον μελλοθάνατο πλανήτη: την κοινωνία, την εμπορική ανταλλαγή και την πολιτική αδικία (ανισότητα για κάθε ρεμάλι). Είναι αποτέλεσμα μιας οδυνηρής σταυροφορίας για να αποκαλύψει ένα πραγματιστικό τρόπο να κάνει το χάσμα αμελητέο. Μην τραβάτε ακόμα τα μαλλιά σας. Δεν είμαι εντελώς τρελός, που δηλώνω πως θα πηδήξω πάνω στη σέλα σε ένα οποιοδήποτε από τα δύο ψόφια άλογα. Ο Σοσιαλισμός και ο Κομμουνισμός απέτυχαν, αλλά τώρα ο Καπιταλισμός αποτυγχάνει.

Υπάρχουν πολλοί περίπλοκοι σκοτεινοί λαβύρινθοι στους οποίους θα σας οδηγήσει το βιβλίο αυτό. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι οικονομολόγοι θα πρέπει να αφήσουν στη θρησκεία και την ιατρική τον κύριο στόχο να αποκαλύψουν μυστήρια του αφύσικου και φυσικού, ενώ παράλληλα θα μας παρηγορήσουν ή θα μας κακοποιήσουν στην πορεία. Η ευθύνη των οικονομιών είναι να βρίσκει διορθωτικά μέτρα ή να εξισορροπεί, να εφοδιάζει και να αποταμιεύει πριν από κάθε ανεγκέφαλο χουλιγκανισμό. Αντ 'αυτού, έχει μειωθεί στη δοξαστική κοινωνικοοικονομική αδιαφάνεια.

Σημείωσα τον σκεπτικισμό σχετικά με το αν θα άξιζε ποτέ οποιοδήποτε κοινωνικό και πολιτικό σχήμα εμπορικής ανταλλαγής διαφορετικό από τον Καπιταλισμό. Σήμερα, οι άνθρωποι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο Καπιταλισμός ήταν μέρος των παραδειγμάτων που βασίζονται σε βάρβαρους κοινωνικούς κανόνες και πρακτικές. Πιθανότατα είναι αλήθεια όταν μια κοινωνική διευθέτηση κυριαρχεί σε έναν τομέα τόσο πολύ καιρό όσο ο Καπιταλισμός, γίνεται ευκολότερο να ξεχνάμε ότι άλλα μοντέλα, τα οποία αντιμετωπίζουν διαφορετικούς στόχους και ερωτήσεις, υπάρχουν ή θα μπορούσαν να κατασκευαστούν. Το να αρχίσουμε όλοι να πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κάνουμε πράγματα, ήταν το πιο επικίνδυνο δόλωμα όλων.

Πού είναι το μαγικό βιβλίο για να μάθετε πώς να σπάσει το ξόρκι; Σαν ταύρος, με τη δυσπιστία φίλων και συναδέλφων, διέκοψα απότομα την πολλά υποσχόμενη καριέρα μου στην πνευματική πορνεία και πήδησα σε αυτό που φαινόταν να είναι ακαδημαϊκός χουλιγκανισμός. Ο αρχικός μου στόχος ήταν να εντοπίσω ολόκληρο το σύστημα εμπορίου από τη λογιστική, τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και να καταλήξω στα οικονομικά.

Καθώς βρισκόμουν στο προγραμματισμένο τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μου, ήμουν μπερδεμένος από οικονομικούς «γκουρού» που πέρασαν περισσότερο χρόνο διεκδικώντας τυχαίο συσχετισμό για να εντυπωσιάσουν το κοινό αντί να εξηγούν με σαφή και συνοπτικό τρόπο τους κοινωνικους και πολιτικούς μηχανισμούς και τα μέτρα αντιμετώπισης των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων. Δυστυχώς, η τεμπελιά αυτών των ομιλητών έχει αποτρέψει την άποψη του ακροατηρίου. Αυτό που μπορώ να μοιραστώ με την εμπειρία μου με κάποιον από εσάς που σκέφτεται να αμφισβητήσει τη σημερινή κυρίαρχη μορφή του εμπορίου και της ανταλλαγής, τον καπιταλισμό, μην περιμένετε εκδηλώσεις για την υποδοχή σας. Θα πρέπει να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τη μανία των παραληρηματικών Μακαρθιστών, όπως συνήθως κάνω και εγώ.

Από την εμπειρία αυτή έχει γίνει φιλοδοξία της ζωής μου να κυνηγήσω την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και να βρω τις σωστές λύσεις. Κατά την αναζήτησή μου, διαπίστωσα ότι αυτά τα ένδικα μέσα δεν θα έπρεπε να αφορούν μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας ή τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αλλά πρέπει να ισχύουν και να αφορούν κάθε πάτρια γη ή μητέρα πατρίδα. Ο θεός της κοινωνίας γενικά θα πρέπει να αλλάξει και να δωθεί μια μόνιμη λύση. Το στάτους κβο της πίστης εδώ σήμερα και απών αύριο, σχετικά με το κοινωνικό σύμπλεγμα, έπρεπε να σταθεροποιηθεί σε μία μόνιμη, δίκαιη, ίση, σωστή (όπως και σε μία λάθος) και απόλυτη.

Η λύση δεν είναι πρωτίστως στις ηλίθιες φράσεις ενός πολιτικού κόμματος, ενός συστήματος ή ενός κάτι άλλου. Βρίσκεται μέσα στο σπίτι κάθε πολίτη κάθε έθνους, του κόσμου ολόκληρου. Εξετάζοντας την κοινωνία ως μακιγιάζ των μεμονωμένων πολιτών, πρέπει να ρωτήσουμε: «τι είναι σωστό, καλό και δίκαιο για αυτό το ένα άτομο, ένα ζευγάρι, μια οικογένεια». Είναι δύσκολο να βρεθεί στην κινούμενη άμμο των πολιτικών συστημάτων, ή ακόμα και στα θρησκευτικά συστήματα, τη θεωρία ή τη σκέψη. Μπορεί να βρεθεί μόνο σε αυτό που είναι σημαντικότερο για το άτομο και την οικογένειά του, την ικανότητα να επιβιώνει. Η ικανότητα επιβίωσης βασίζεται στην οικονομία.

Άφησα αυτά τα πιεστικά ζητήματα στην τάξη των χαλαρών εγκεφαλικών περιστροφών στην ασχολία των διανοουμένων και των πολιτικών. Αντ 'αυτού, εσύ, ο αναγνώστης, και εγώ θα κολυμπήσουμε ενάντια στον τρέχοντα χείμαρρο. Το κεφάλαιο ένα έως έξι είναι τα εκθέματα της υπόθεσης ενάντια στο σημερινό κοινωνικό, εμπορικό και ανταλλακτικό και το πολιτικό στάτους κβο – τον Καπιταλισμό. Αν δείτε την άλλη πλευρά του κεφαλαίου επτά, παρακαλώ κρατήστε το χέρι μου σφιχτά από το κεφάλαιο οκτώ έως το δέκα όπου γίνομαι ερείπιο από τα υποσυνείδητα θεμελιώδη στοιχεία του Καπιταλισμού. Πάρτε το χρόνο σας για να χωνέψετε το κεφάλαιο έντεκα και να προετοιμαστείτε για ένα μεγάλο χαστούκι στο πρόσωπο. Σχετικά με το τελευταίο επιχείρημα, το κεφάλαιο δώδεκα ακολουθεί τη σύσταση του James Tobin: «Οι καλές εργασίες στα οικονομικά περιέχουν εκπλήξεις και διεγείρουν περαιτέρω εργασίες».

Τι άλλο; Έκανα αυτό το βιβλίο πιο εύκολο να διαβαστεί και από την καύση λίπους. Κάθε κεφάλαιο κάνει ντεμπούτο με εισαγωγικά, δίνοντάς σας μια ιδέα για το τι πρέπει να περιμένετε και να παρεμβάλλετε «διαλέξεις» μεταξύ των παρτίδων για να ξυπνήσετε τους νέους αναγνώστες με μικρές περιόδους προσοχής και να προσθέσετε μια αίσθηση καινοτομίας για τους λάτρεις της λογοτεχνίας. Θα ομολογήσω στους ανθρώπους που περιμένουν πολύχρωμα διαγράμματα και αριθμούς και στους οικονομολόγους εθισμένους στην κεταμίνη (μαθηματικά μοντέλα), ζητώ ειλικρινά συγγνώμη που σας απογοητεύω. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, σε καμία περίπτωση δεν έβγαλα τις γροθιές μου. Και ναι, δεν έτρωγα την ενέργειά μου στις ομιλίες των οικονομολόγων του εικοστού αιώνα. Δεν χρειάζεται να δοκιμάσετε κοπριά για να επιβεβαιώσετε ότι είναι κοπριά. Η βρόμα του ψεύδους αρκεί για να το διακρίνει αυτό καθαυτό.

Η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο εξομοιώνεται με το να γίνω στόχος μπροστά σε ένα μεγάλο ακροατήριο. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να το κάνω αυτό. Αλλά οι συνεχείς εσωτερικές μάχες μου μέσα από αυτή την εμπειρία συνίστατο στο συγχρονισμό της καρδιάς μου με το μυαλό μου. Έπρεπε να ξεπεράσω τον πειρασμό να καθοδηγούμε μόνο από πάθος ή όραμα. Τόσο η ένταση όσο και η ακρίβεια είναι απαραίτητα σε αυτή την επιχείρηση για να γεννηθεί μια νέα έννοια. Θυμηθείτε, στη ζωή, το πάθος χωρίς όραση είναι σπατάλη ενέργειας και το όραμα χωρίς πάθος είναι αδιέξοδο.

Μία λαμπρή ψυχή, ο Σουάμι Βιβεκανάντα, συχνά κήρυττε με τους ψαλμούς του: «Πάρτε μια ιδέα. Κάντε την ιδέα ζωή σας – σκεφτείτε τη, ονειρευτείτε τη, ζήστε με την ιδέα αυτή. Αφήστε τον εγκέφαλο, τους μυς, τα νεύρα, κάθε μέρος του σώματός σας, να είναι γεμάτο με αυτή την ιδέα και εγκαταλείψτε κάθε άλλη ιδέα. Αυτός είναι ο δρόμος για την επιτυχία».